Özlüyorum seni, hiç sevilmemiş bir sevgili gibi özlüyorum, ilk sevilen ve tek özlenen...gözlerime yaşlar birikiyor, seni özlediğimde; gözlerim bulanıyor, göremiyorum ta ki süzülene kadar boynumdan yaşlar aşağıya...hiç huzur bulamamış bir yüreğin hasretiyle sarıyorum kendimi, boşluğunla...içim yanıyor, bir daha yanmaz dediğim dozda...vermeden almak, sevmeden sevilmek olmaz dese de beynimin dar koridorları, kalbimde kaynayan kızıl renkli kan köpürüp ağzıma doluveriyor, sen diye...tek, çaresiz, denizin ortasında, rüzgarsız kalmış yelkenli gibi hissettiğimde; anında anılara dönmüş anlara koşuyorum...karanlık sessiz bir oda, üç eşit dikey pencereye gerilmiş, dantel örgü keten perdelerin arkasında doğanın bedava sunduğu havai fişek gösterisi, açtığın küçük pencereden Sarı Çiçek tepesini yalayarak gelen ıslak rüzgarın kokusu, ıslak saçlarımın üşüttüğü tenim, boynunun altındaki kolum ve göbeğine dolanan ellerimi tutan elin...hafif doğrulmak isteyince sıkı sıkı tuttuğun bileğim...son kez annemden dinlediğim masallardan sonra, güzel sesin ve nefesinle dillendirdiğin öykülerin...kulağımda nefesinin sesi ile ezanı karşılayan sabah..............
6''
6''
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder