SU

‘’Şu önünde duran su kadar temizim!’’ diyor adam. Kadına daha önce hak edip elde edemediği bir geleceği vaad ediyor yolun başında. Aşılması gereken öyle uzunca bir yol var ki. Yürüyorlar.

Ara ara elindeki yükleri iki yanına bırakarak dinleniyor adam. Kadın daha uzun boylu. Daha güçlü gözüküyor. Adam durdukça, oda duruyor. Adamın elinden yere bıraktığı çuval ve bidonlara bakıyor. Tüm yüküyle beraber kadının valizini de taşıyor adam. Kadının aslında canı tez. Bir anda kavrayıp, kucaklamak, hiç değilse kendi valizini taşımak istiyor. Ama tutuyor kendini, taşımıyor hiçbirini.

Toprak yolun başında onu minibüsten indiren adamı düşünüyor. O minibüsü bulana kadar nasıl koştuklarını, nasıl kan ter içinde kaldığını ama atladıkları lacivert minibüste nasıl da diğer bir kadını yol boyunca gözlediğini, ardından da toprak yolun başında, ‘’sen in, ben geleceğim!’’ diyerek, onu indirip, terk ettiğini. Günlerce aç, susuz toprak yolun başında beklediği aklına geliyor. Gece yarısı uluyan kurt, baykuş seslerinden nasıl da korkmuştu. Daha da korkuncu yoldan geçen kimi sarhoş, gibi serseri bir sürü adam, nasılda onu arabalarına almak istemiş, korkudan sinmiş, bir kenarda saklanıp beklemişti.

Ta ki bu elinde yüklerle köy yolunda inip, onun çaresizliğini gören adam yanına gelip,

 ‘’Nen var bizim kız!’’. Benim köyde evim var, sıcaktır şimdi, bahçeden taze roka toplarım sana, bir güzel karnını doyurursun, yeşil, yemyeşil on dönüm bahçesinde, istediğin kadar dinlenirsin, benimle gel!, diyene kadar. Korkunç açlığı ve perişanlığından;’’ peki!’’, demiş, valizini de sırtlanan adamın yanı başında yürümeye başlamıştı. Onu neyin beklediği düşünceleriyle boğuluyor, bir yandan yardım etsem mi diye düşünüp diğer yandan eğilip almıyor bir parça yükü….içinden ‘’bırak taşısın!’’, eğer yolun sonunda o dediği ev varsa ve oraya kadar taşıyabilirse her şeyi, evet dediği gibi, yolun başında yalakta biriken su gibi temiz olduğuna inanacak. Ya değilse, ya evet taşıyamazsa, bırak taşısın.

Adam terini silip, kadına bakıyor, bu kibirin, vicdansızlığın, kadının gözlerindeki öfkenin sebebini anlamadan, tekrar sırtlanıyor yağ bidonunu, zeytin çuvalını ve valizi,  kan ter içinde yürümeye devam ediyor. Bir adım arkasında kadın, sonu gözükmeyen toprak yolda yürümeye devam ediyorlar.

15’’