DEDEMİN ELLERİ

...hep merak ettim ama hiçbirini göremedim. Çoğu zamanlar hayal etmişimdir. Halam ellerime bakıp ''parmakları seninki gibi uzundu'' dediğinde dikkatlice bakmışımdır ellerime. Yada teyzem ''seni ilk kundakta gördüğümde, bir elin dışarıdaydı, parmaklarının uzunluğunu görünce aynı babamın elleri demiştim'' dediğinde de hayal etmişimdir. Acaba hangisine benzediğini. O eller hiç canlı olmadılar benim için. Mezarını ziyarete gittiğimizde dedemin, babam çapa yapardı, işte onun ellerini hatırlıyorum; güçlü, damarlı, uzun parmaklı babamın elleri. Keşke ellerim babama benzese derdim, kız başıma, benzedi de.
Asıl içimi kavuran annemin elleridir. Onun ellerini ne buruşmuş, ne kırışmış, ne damarları çıkmış, kahverengi lekeler oluşmuş göremedim. Son gördüğüm, can havliyle sımsıkı yumruk yaptığı elleriydi.
6''