6.2.13

KAYBOLMUŞ ANILAR

...hiç elde edilmemiş anlar, kaybolmuş anılar mıdır?
Yemyeşil vadiye bakan, yere kadar camların önündeyim Sırtımda taş duvarların soğukluğuna siper olmuş, yeni ördüğüm, kırmızı, yeşil, sarı şeritli, bol püsküllü pançom var. Sürgü camlı kapıyı tek bir hareketle çekiyorum, taa sonuna kadar. 
Vadinin taze çayır kokusu sert bir sprey gibi vuruyor yüzüme. Ahşap verandaya adım atar atmaz, kış güneşinin kavurucu ışıkları, koyu renk saçlarıma vuruyor.Çocukların kahkahaları geliyor yatak odalarından. Az önce demlediğim çayı doldurduğum, papatya desenli kupayı kavramışım avuçlarımda. Fransız bir film müziğinin notaları yayılıyor vadiye. Sırtımı kavrayan el, kaybolmuş yada hiç olmamış anılar...
6''

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder