KAFES

-Küheylan mı? Nasıl yani ?
-Küheylan işte! Küheylan yok mu.
-At gibi mi yani? Neyse, ben eve dönünce bakarım ne demekmiş. Uzun zaman oldu, aramıyorsun! Çelişkiye kapılıyorum, ne bileyim.
-Olur mu! Az kaldı, geleceğim. Bir salıverseler. Burası çok soğuk. Bütün gün çalıştırıyorlar. Akşamları da adam halimizle çamaşır yıkayıp, yemek yapıyoruz. Zor be hayatım, zor! Hem ayrılık, hem buradaki mücadele. Ama az kaldı, bitecek.
Kadın içinde yaşadığı zorluklardan hiç bahsetmiyor. Üstünkörü cevaplar veriyor. İşe gidiyorum, yazıyorum. Hatta geçenlerde senden bahseden bir yazı bile yazdım. Politik filan değil canım korkma. Aşk sadece aşk.
Sessizlik birşeyleri anlatmaya yeterli mi, bilmiyor ama deniyor.Keşke bilse diyor, bilse belki o zaman daha duyarlı olur mu kadına karşı. Yok olmaz, olamaz.
Erkeklerin yapısı buna müsait değil. Kutu içine koyamazsın onları. Kendilerini kapana sıkışmış hissederlerse vazgeçerler.
Halbuki kadın, hiçbir mecburiyeti yokken tıkmıyor mu kendini o karanlık kafeslere. Nedenini bile unutarak.
-Karanlık, heryer karanlık !
6''