NEFES

Dik bir kayanın üzerindeydim. Hava simsiyah, korkunç, fırtına havası. Üzerimde bembeyaz bir gecelik var. Ayaklarım çıplak, kayanın üzerinde zor duruyorum. Ayak parmaklarıma turkuaz ojeler sürmüşüm. Aniden kendimi suyun içinde buluyorum. Mümkün olduğunca tüm gayretimle dibe dalıyorum. Nefesimin nasıl yettiğine şaşırarak saatlerce dibe daldım. Bir anda bir evin kapısı açıldı. İçeride olağandışı bir kalabalık, gürültü. Bir yemek daveti gibi sanki. Herkes bana bakıyor ama ıslak olduğumu kimse fark etmiyor. Masa başında aile büyüklerinden bugün hayatta olmayan babam, halam ve diğerleri var. Amcam da var ama hala yaşadığı için şaşırıyorum orada olmasına. Sonra koşmaya başladım, sanki kovalıyorlarmışcasına, nefes nefese uyandım.